چکیده: امروزه، سیستم حمل و نقل برای مقابله با رشد انتشار کربن، شاهد نفوذ و گسترش خودروهای برقی و جایگزینی آن‌ها با خودروهای درون‌سوز است. افزایش تقاضای شارژ خودروهای برقی، به عنوان یک بار الکتریکی مقیاس-بزرگ در سیستم توزیع دیده خواهد شد. بنابراین، ارتباط سیستم های توزیع و حمل و نقل و ضرورت برنامه‌ریزی هماهنگ آن‌ها، بیش از پیش نمایان می‌شود. از طرفی، افزایش تعداد وقوع حوادث شدید آب و هوایی در دنیا و اثرات مخرب آن ها بر سیستم‌های حیاتی، چالش‌های برنامه‌ریزی این سیستم‌ها را دو چندان می‌کند. مطالعات انجام شده برای برنامه‌ریزی این دو سیستم بسیار محدود هستند. همچنین، جزئیات شارژ و دشارژ خودروهای برقی و اثر آن بر ارتباط بین دو سیستم، در این مطالعات دیده نشده است. بنابراین، در این پایان نامه، یک مدل برنامه‌ریزی برای تقویت تاب‌آوری سیستم های توزیع و حمل و نقل تجمیع شده در برابر حوادث شدید آب و هوایی، ارائه می‌شود. در این مدل، راهبردهای بلندمدت متناسب با سیستم های توزیع و حمل و نقل به صورت هم‌زمان، بکارگیری می‌شوند. سپس، با سنجش میزان اثر این راهبردها در مقابله با تخریب ناشی از حوادث شدید آب و هوایی، یک راهبرد مناسب برای تقویت تاب‌آوری سیستم‌های توزیع و حمل و نقل تجمیع شده، انتخاب می‌شود. مدل پیشنهادی، در قالب یک چارچوب مقاوم سه‌سطحی ارائه می‌شود که در سطح اول، سرمایه‌گذاری سیستم تجمیع شده با هدف کمینه سازی هزینه‌های سرمایه‌گذاری، انجام می‌شود. در سطح دوم، بدترین اثر حادثه شدید آب و هوایی بر روی سیستم تجمیع شده، جستجو می‌شود و در سطح سوم، بر اساس خروجی متغیرهای سطح اول و دوم، مسئله بهره‌برداری با هدف کمینه سازی خسارت وارده بر سیستم تجمیع شده، مدل‌سازی می‌شود. مسئله سه‌سطحی به کمک ترکیبی از دو الگوریتم «تولید متغیر و قید» و «تجزیه بندرز»، حل شده و بر روی یک سیستم توزیع 7 باسه و یک سیستم حمل و نقل 5 جاده‌ای، پیاده‌سازی گردیده است. نتایج حاصل از این پیاده‌سازی، اثر انواع طرح‌های سرمایه‌گذاری پیشنهادی در هر دو سیستم را بر سیستم تجمیع شده، نشان داد.